Hoi allemaal

Hier het volgende verslag waar jullie naar uitkeken.

Eerst nog even wat over gister, het verslag wat ik gister had gepost was van dinsdag en de het uploaden van de foto's ging niet helemaal lekker.

Woensdag, 2e dag in het ziekenhuis. Ze beginnen net als bij ons met de artsenvisite, het verschil is alleen dat de arts naast het bed staat, nauwelijks communiceert met de verpleegkundige, laat staan met de patient en binnen 10 minuten zijn ze er doorheen. Communicatie vind ik hier echt het grootste probleem, ik vraag me echt af of de patient echt weet wat hij heeft. De man waarover ik jullie gister vertelde die naast zijn bed lag en waarbij ze geen vitale functies deden is overleden. Toen ik vroeg waaraan kon de verpleegkundige me dat niet vertellen. Ze zij jaa hij begon bloed te braken, maar verder weet ik het ook niet. De verpleegkundige had wel dienst terwijl dat gebeurde.. Ook ben ik er nog steeds niet echt achter waarom ze mensen geen bloedverdunners geven. Ze zeggen jaa dat doen we heel soms maar alleen op indicatie, toen ik de indicatie vroeg konden ze me geen antwoord geven.. waarschijnlijk dus als de patient al een beroerte oid heeft gehad. Zo ging ik ook helpen met het injecteren. De patient komt van de OPD en heeft bijv. malaria dan krijgen ze allemaal i.m. dus in de bilspier medicatie gespoten. Zo was er een vrouw die een infectie had en zij moest antibiotica krijgen. 3 ampullen werden opgelost en ze legde uit dat ze dit niet in de spier injecteerde omdat het te pijnlijk is, maar rechtstreeks in het vat zoals ze bij ons bloedprikken. Deze vrouw werd vervolgens duizelig, daarna trok ze helemaal bleek (heb nog nooit een neger zo zal ik het maar noemen zo wit zien kijken) Vervolgens begon ze flink te braken. De verpleegkundige liet haar gewoon zitten en ging de schoonmaakdienst bellen.. zo gaat dat dus hier. Ze vertelde dat dit soort reacties er wel bij horen, maar ze realiseert zich ook dat het niet normaal is. Ze zegt dat het beter is om een gewoon infuus te geven, maar daar hebben ze de bedden niet voor. Ik kan serieus over deze 2 dagen al een boek schrijven, maar dat wordt wat lang dus de rest horen jullie nog wel.

Vandaag was de outreach. Ik moest om 9.00 op sofoline zijn, dat is een groot trotrostation. Daar zou ik alle vrijwilligers zien. Nou naar heel wat gebel en rond geloop op sofoline had ik ze eindelijk gevonden in een tent.. (dat hadden ze er van te voren niet bij gezegd) Hier ontmoette ik Anouk een Nederlandse vrijwilligster.. hehe eindelijk Nederlands praten.. Verder waren we met een groepje van 8 vrijwilligers en Kate een medewerkster van projects abroad. We gingen met de trotro en een tas vol spullen naar een school. We werden daar echt heel vrolijk begroet door heeeel veel kinderen. We moesten gaan zitten op een bankje en alle kinderen kwamen naar ons toe. We voelde ons net apen in een dierentuin. Gelukkig ben ik geen BNNer. Vervolgens gingen we alles klaarzetten voor de check-up's. Op een grote tafel werden handschoenen, een bak met scharen en kochers, tubes met antibiotica zalf en desinfectie gelegd. Tijdens het schoonmaken kregen de kindjes nog les en zagen we hoe de lerares een kind erop wijst dat hij op moet letten. Dit wordt gewoon gedaan met stokslagen.. heel schokkend. Nadat we uitleg hadden gekregen van Kate kwamen de kinderen en gingen we ze een voor een controleren. De meeste hadden ringworm op het hoofd. Het haar is dan wit en schilferig. We moesten dit schoonmaken en insmeren. Ook kwamen we veel wondjes tegen en ze zagen er allemaal stuk voor stuk geinfecteerd uit. Na zo'n 15 kinderen p.p. gecheckt te hebben wilde de lerares weer verder met haar les, helaas voor haar waren de kinderen echt door het dolle heen en wilde ze allemaal op de foto.. (zie ook foto's die ik ga proberen toe te voegen) Het grappige vond ik dat de meisjes er echt helemaal voor gaan poseren. Verder willen ze je echt allemaal aanraken en aan je haar zitten, met je op de foto en knuffelen. In het begin is dat leuk maar later waren we het echt helemaal zat. Volgens de rest is het nog nooit zo geweest en zijn de kinderen veel rustiger.

Na de outreach zijn Fiona en ik nog samen Ketetia in geweest. Het was de bedoeling dat we bij de supermarkt uit zouden komen omdat we wat wilde halen voor het weekend, maar we stonden echt midden op de drukste markt die ik ooit gezien heb. Hij lijkt op de foto die ik bovenin heb staan. Zo is het dus echt. Overal verkopen ze het zelfde, ze hebben echt kraampjes voor de meest gekke dingen als 1 kraam met alleen maar afstandsbedieningen of 1 kraam met alleen maar muizenvallen heel grappig om te zien. Aangezien we dus helemaal verkeerd waren vroegen we het aan iemand en hij was zo aardig om ons naar Adum (dit is een rustiger gedeelte van Kumasi) te brengen. Dit was een hele klus door al die menigte heen. Uiteindelijk zijn we daar aangekomen en hebben we gekocht wat we nodig hadden. Toen we terug liepen naar de trotro plaats waar we op moesten stappen, werden we echt overladen door taxichauffeurs die ons overal wel naar toe wilde brengen en met ons een praatje wilde maken. Op een gegeven moment wordt je dat echt zat.

Na dus een lange dag ben ik nu wat spullen aan het inpakken om morgen mee te nemen naar Mole. Het gaat dus door en heb er echt super veel zin in! We vertrekken al om 6 uur smorgens omdat het anders niet te doen is. We hebben met zn alle een bus voor 20 personen gehuurd en dat kost ons per persoon 15 euro heen en terug. Echt geen geld dus als je 800km moet reizen. Verder zijn Lydia en Kingsfort mijn Ghanese ouders samen Foefoe aan het maken om vanavond te eten. (zie foto's) dit is casave gemengd met plantine (soort bittere banaan) ben benieuwd of het lekker is.

Nou ik hoop dat ik jullie weer wat meer op de hoogte heb kunnen brengen en maandag krijgen jullie alles te horen over mijn (hopelijk) geweldige weekend Mole.

Liefs Britt