Hoi Allemaal,

Deze week was bijzonder weekje. De afgelopen dagen mocht ik meelopen op de obstetrie afdeling. Dinsdag heb ik vooral meegekeken met hoe ze de zwangere moeders (ook tienermoeders) checken en wat voor een behandelingen ze geven. Het enige wat ze met de check-up doen is bloeddruk en gewicht van de moeder meten en de buik van de moeder opmeten, zo schatten ze ongeveer in hoeveel weken het kindje is. Als het meer dan 28 weken oud is, dan zetten ze een soort plastic wc rolletje op de buik van de moeder en luisteren ze naar het hartje van het kindje. Verder geven ze adviezen over voeding en checken ze de urine.

Woendag mocht ik meekijken met echo's maken. Ze hebben hier eigenlijk gewoon het zelfde echo apparaat als dat wij in Nederland hebben. Wat ze vooral doen is heel kort kijken naar of alles erop en eraan zit en verder meten ze de lengte van het bovenbeetje op en de omtrek van het hoofdje. Het apparaat weet dan precies hoe oud het kindje is en wanneer de verwachte bevallingsdatum is. Dit schrijven ze dan allemaal op in het dossier en gaat met moeder weer mee. Na een aantal echo's meegekeken te hebben mocht ik het zelf doen. Dit was echt heel leuk maar vooral veel moeilijker dan ik verwacht had. Krijg de echo maar eens precies zo dat je de hele omtrek van het hoofdje ook nog eens scherp hebt vaststaan. Verder heb ik deze week ook Ange leren kennen. Zij is een net afgestudeerd psychologe en echt een ouwe hoer. Ze heeft me deze dagen echt aan het lachen gemaakt. Zo hadden we even geen patient voor de echo en dus ging zij maar even liggen en mochten we op haar oefenen. Hels kabaal van het lachen natuurlijk. Verder heeft ze me wat zinnen Twi geleerd, de locale taal hier.. Iedere keer als ik nu tegen iemand iets in het Twi zeg zijn ze allemaal heel blij verbaast, zo leuk! (zie voor foto's mapje ziekenhuis)

Verder hadden we deze week de outreach bij het weeshuis van Kumasi. We hebben vorige week specifiek gevraagd of we deze week hierheen konden gaan. De 2 Deense vrijwilligsters van projects abroad werken namelijk hier, en zij vertelde dat het echt nodig was om hier even langs te gaan. Veel kindjes hebben ringworm en onverzorgde wondjes. Vandaag was het dus zover.. wat een weer indrukwekkende ervaring. Zoveel kindjes zonder ouders hier, vooral veel gehandicapte kinderen. Zo was er ook een jongentje die overal gezwellen in zijn gezicht heeft. Dit soort aandoeningen had ik alleen maar op tv gezien. Het leuke was ook nog dat dit jongentje echt de vrolijkste van allemaal was. Kristine (mede vrijwilligster) vertelde dat het er hier nogal erg aan toe gaat. De 'moeders' van het weeshuis geven de kinderen alleen te eten als het hun uitkomt. Zo hebben ze de ene dag om 10.00 pas ontbijt en de andere dag om 10.00 de lunch al. Ook nemen de moeders het speelgoed wat de kinderen gedoneerd krijgen allemaal zelf voor hun eigen kinderen mee naar huis. Echt heel erg om te horen. De kindjes hebben letterlijk alleen maar elkaar om mee te spelen. Verder zijn er ook al veel baby's zo is de jongste pas 4 weken oud. Helaas doen ze in Ghana niet meer aan adoptie. Zo mochten we wel met de kindjes spelen en de baby's vertroetelen. Maar zodra we ook maar een kindje oppakte en weer neer zette begonnen ze gelijk te huilen. Zo zielig allemaal.

Verder heb ik deze week een hele poos met mijn Ghanese moeder gesproken. Zij is echt zo lief voor iedereen. Ze kan het echt niet aanzien als mensen in armoede leven en probeert altijd zo goed mogelijk iedereen te helpen. Zo heeft de buurvrouw van ons haar man een poosje geleden verloren, ze heeft 5 kinderen en werd ziek. Al haar geld ging uit naar de behandelingen in het ziekenhuis en ze had daarna geen geld meer om voor haar kinderen te zorgen. Lydia heeft een soort kraampje voor haar gekocht zodat ze zelf wat voedsel kan verkopen. Nu heeft ze genoeg geld om haarzelf en haar gezin te onderhouden. Zo is in ons huis ook vaak een jongen, hij helpt waar hij kan en slaapt hier regelmatig. Hij is de zoon van een vriendin van Lydia. Zijn vader is met de noorderzon vertrokken en zijn moeder heeft geen geld voor een opleiding. Heel sneu allemaal. Zo zijn er nog wel een paar verhalen die ze me heeft verteld over waar en wie ze allemaal geholpen hebben. Nu zijn mijn Ghanese ouders bezig met het opzetten van een guesthouse. Ze hadden het doel om open te gaan in december alleen hebben ze door verschillende omstandigheden en tegenslagen nu geen geld meer om verder te gaan. De bouw en het interieur is klaar, nu alleen nog een agregraat en wat andere dure dingen. Ze zijn nu eigenlijk aan het wachten totdat ze weer wat meer geld hebben om verder te gaan. Aangezien zij altijd super behulpzaam zijn naar andere en super lief zijn voor mij heb ik besloten om een groot deel van het gedoneerde geld aan hun te schenken zodat ze verder kunnen met de bouw. Door dit guesthouse te starten helpen ze ook weer veel mensen aan een baan. De jongen waarover ik eerder vertelde gaat bijv. ook hier werken zodat hij zelf geld kan sparen voor zijn opleiding. Toen ik Lydia vertelde dat ik heb besloten hun te gaan helpen was ze echt zo super blij. Ik heb serieus nog nooit iemand zo blij maar vooral dankbaar gezien. Hier doen we het tenslotte voor!

Dit weekend gaan we er een wat meer relaxt weekendje van maken, we gaan weer naar het strand. Helaas is het Anouk haar laaste weekend. Gedurende de tijd hier ben ik echt super close met haar geworden. Dit wordt dus nog wat als ze volgende week weer thuis is..

Nou ik hoop dat ik jullie weer wat meer heb kunnen vertellen over mijn belevenissen hier. tot snel!

xx Britt