Hoi Allemaal!

Hier mijn verhaal van dit weekend.

Vrijdagochtend zijn we vertrokken richting Busuabeach. Eerst moest er nog wel een tussenstop van zogenaamd 5 minuutjes gemaakt worden bij een soort van autogarage, want de trotro die we hadden gehuurd had wat mankementen aan de onderkant.. fijn t begon dus al goed.. uiteindelijk zijn we naar 1,5uur wachten (de afrikaanse tijd hebben ze hier dus ook..) eindelijk vertrokken. Er gingen ook 3 Locals mee, 1 zoon van het gastgezin van Anouk (hij heeft iets met een andere vrijwilligster Sabrina) en 2 vrienden van hem waaronder Junior die ook mee was naar Mole. De rit duurde ongeveer 6 uur.. erg vermoeiend in een trotro op al die hobbelwegen Onderweg waren mannen de weg aan het maken, en omdat zij officieel niet betaald worden vragen ze iedereen die hun passeerd of ze geld mogen, een van de mannen rende echt zo hard als hij kon achter onze tro aan, erg grappig gezicht. Om 5 uur waren we dan eindelijk op Busuabeach. Het was echt een geweldig strand met allemaal kleine hotelletjes en restaurantjes eraan. Anouk en ik hadden besloten om zo snel mogelijk de zee in te jumpen, toen het donker werd kwamen we er een keertje uit. We hebben daarna ook gelijk even een afspraak gemaakt om een surfles te volgen. Nadat we gedoucht en gegeten hadden zijn we met de halve club naar een ander tentje gegaan, hier hadden ze cocktails en een kampvuur het was echt een leuke avond.

De volgende dag waren we al vroeg op om onze surfles te volgen. Anouk, Sabrina en ik zaten om 7.00u al op het strand en na een warming-up kon de les beginnen. Ik had al 1x eerder een poging gedaan om te golfsurfen dus moest zeggen dat het me niet geheel ongemakkelijk af ging. Anouk en Sabrina hadden al snel afgehaakt maar na echt nog 1,5u geoefend te hebben, is het me toch gelukt om maar liefst 2 keer op die plank te staan. Nadat we hadden ontbeten en eindelijk besloten te hebben wat we nog meer gingen doen, zijn we vertrokken naar het dorp Nzulezo. Dit is het dorp op het water gebouwd. Na echt een zware rit van 3 uur, (de weg was echt heel slecht) kwamen we helemaal bruin van het stof aan in Begin een dorp vlak bij Nzulezo. Omdat het nu regenseizoen is staat er nog heel veel onder water. We moesten dus een ong. 1uur durende tocht afleggen per kano om het dorp te bereiken. Onze locals konden niet zwemmen, dus ze moesten een zwemvest aan.. daar gaat hun mannelijkheid, we vonden het allemaal heel grappig. Ze waren ook echt enigsinds bang in de kano. Het water was een soort van mengelmoes tussen volgelopen weiland, sloot, moeras en de fata morgana van de Efteling, echt heel mooi om te zien. Na dus 1 uur kwamen we aan in Nzulezo. We zagen al gelijk dat er een man zich aan het wassen was in het water.. Het dorp had een hoofdweg, een soort van brede hobbelige steiger met daaraan allemaal zij gangetjes. Aan die gangetjes zijn allemaal houte hutten gebouwd. Het was echt heel indrukwekkend en gek om te zien. Het ene hutje stond nog schever dan de ander maar het was wel echt allemaal super stevig gemaakt. Overal waar je keek zag je vrouwen eten koken en kinderen rondrennen. Dat die kinderen niet in het water vielen was echt een wonder. De straat had echt vanalles, winkeltjes, barretjes, grote rode kliko's en zelfs een lantaarnpaal. In het water liggen smalle kano's met daarin allemaal groente gestapeld. Het water zelf zag er wel echt vies uit, overal lag afval (ondanks die rode kliko's) het was gewoon een grote zooi (typisch Ghana dus) Toen we eenmaal het eind van het dorp hadden bereikt, kwamen we aan bij een basisschooltje. Hier proberen ze om de kinderen les te geven. We moesten daarna met zn alle bij de Chief komen, hij wilde namelijk graag weten wat ons doel was te komen en we konde hem ook allemaal vragen stellen. Ik had echt een typisch traditionele oude man verwacht met mooie kleding aan maar het kwam nog nieteens in de buurt. Hij zag eruit als ongeveer iedere Ghanees eruit ziet, gewoon in normale kleding die wij ook dragen. De Chief vertelde dat zijn dorp nu al 600 jaar bestaat, een antwoord op de vraag waarom ze uberhaupt op het water zijn gaan wonen kregen we niet echt. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met de slaventijd en vluchten ofzo. Verder zijn er ongeveer 450 mensen die er wonen waaronder er meer vrouwen dan mannen zijn. De mannen hier mogen ook meer vrouwen hebben, en de vrouw heeft daar verder niks over te zeggen. Je kan hier wel alleen een vrouw krijgen als je haar iets zelf gemaakts geeft als een kano oid. Verder leven deze mensen van het tourisme en de visserij. De touristen die hier komen zijn voornamelijk rijke Ghanezen. Als afsluiting kon je geld doneren om de ontwikkeling van de school een handje te helpen. Het schooltje was heel klein en kaal en echt alleen maar een basisschool. De rest van de kinderen moet dus elke dag met de kano op en neer om naar school te gaan. Dit is dus 1 uur heen en 1 uur terug. Het dorp moet ook zelf ervoor zorgen dat er iemand is die de kinderen les kan geven. Ik heb een klein deel van het gesponserde geld aan dit dorp gedoneerd in de hoop dat ze de school ook wat meer een school kunnen laten worden. Het dorp verkocht ook een traditioneel snoepje de Sugarking. Sugarking is een soort bamboestok wat van binnen heel zoet is. Ik heb een groot stuk voor echt 0,15 eurocent gekocht en het het Soso (een van de locals) hem in stukken laten snijden. We wilde het allemaal wel proeven. Na eerst de schil er met je tanden vanaf te trekken moet er een zoete binnenkant zitten. Dit was ook echt mierzoet. Het smaakte echt naar limonade. Echt lekker. Toen we de hele weg weer terug hadden afgelegd was het inmiddels donker. We hadden besloten om niet terug naar Busua t gaan, maar naar een andere stad Takoradi. Hier schijnt het ook leuk uitgaan te zijn. Onderweg naar Takoradi stopte we ineens omdat er een auto midden op de weg stond. Toen we beter keken bleek er een slang op de weg te liggen. We zagen dat de auto een keer of 3 over het dier heen reed om hem te doden. Bijna alle slangen in Ghana schijnen giftig te zijn. Toen we om 22.00u eindelijk in Takoradi aankwamen zijn we snel gaan douchen en weer in de tro gestapt om wat te eten en naar de club te gaan. De club had ook een restaurant gelukkig dus daar zaten we dan om 23.30u aan de pizza. De mensen hier zijn echt zo verschillend met de mensen die ik in Kumasi zie. Alle vrouwen zijn heel ordinair en bloot gekleed. We voelde ons allemaal echt overdressed. Ook leek iedereen wel dronken en wilde echt aan je zitten. De vrouwen waren ook echt in dit geval het ergst. We waren het al snel zat en zijn terug gegaan naar het hotel waar we vervolgens met 4 meiden in een kingsize bed in slaap zijn gevallen.

Zondag hebben we ontbeten op het strand. Het was hier echt geweldig! lekker zonnetje en een smootie wat wil je nog meer.. Helaas was het al weer snel afgelopen en moesten we weer een hele lange trotrorit terug. De chauffeur reed echt als een idioot dit keer over een super slechte weg. We waren de hele reis aan het schudden. Onderweg stopte we weer.. We dachten toch niet weer een slang h, maar dit keer was het een grote leguaan wat er op de weg dood lag te gaan. De chauffeur vond dat blijkbaar zonde dus laaide hij het beest in en nam hem mee naar huis om op te eten. Dit schijnt hier dus heel gewoon te zijn.

Nou dit was mijn weekend, nu niet zo heel spannend als de andere verhalen, maar wilde het toch even met jullie delen! Voor de foto's zie map weekendjes

XX Britt